Stewia liście krojone Idealne do zaparzania Stevia.

Opis

Dlaczego warto?

Słodkie liście stewii były wykorzystywane przez Indian Guarani już setki lat temu
Naturalny produkt o właściwościach słodzących
Glikozydy stewiolowe obecne w liściach są 300 razy słodsze od sacharozy
Bardzo niska kaloryczność 2,7 kcal/g
Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA) uznał glikozydy stewiolowe jako bezpieczne
Idealny jako dodatek do herbatek, naparów itp.

Stewia (Stevia rebaudiana Bertoni)

Ojczyzną stewii, należącej do rodziny astrowatych (Asteraceae), jest Paragwaj i Brazylia. Roślina często określana jest jako „słodkie zioło Paragwaju” lub „miodowy liść”.
Jest to roślina o zdrewniałej łodydze, dorastająca do 1 metra wysokości. Liście są delikatne, przeciwstawne, siedzące o długości 3-4 cm, o kształcie owalnym, lancetowatym lub łopatkowatym. Blaszka liściowa ma zaokrąglony koniec i od połowy do końca ząbkowany brzeg. Kwiaty złożone o jasnofioletowym kolorze. Roślina do optymalnego wzrostu potrzebuje temp. 20-24°C i podłoża o pH w zakresie 6,5-7,5.

Związki czynne

Głównym walorem tej rośliny jest kumulacja glikozydów stewiolowych, których ilość wynosi od 4-20% (średnia zawartość 10% ) w suchej masy liści i jest zależna od warunków termicznych i czasu zbioru. Suszone i sproszkowane liście stewii są 20-30 razy słodsze od sacharozy. Wśród słodkich glikozydów największe znaczenie ma stewiozyd (ok. 65%) i rebaudiozyd A (ok. 25%), różniące się potencjałem słodzącym i smakiem. Najcenniejszy jest rebaudiozyd A, pozbawiony goryczy i posmaku, a mający najwyższą moc słodzącą. Analiza składu chemicznego liści stewii wykazuje również obecność białek (ok. 10%), błonnika pokarmowego (15-18,5%) oraz niewielkiej ilości tłuszczu. Składniki mineralne stanowią ok. 13% s.m. i głównie jest to potas, magnez, fosfor, sód, wapń.

Właściwości i zastosowanie

Z uwagi na zawartość glikozydów stewiolowych oraz potwierdzone bezpieczeństwo stosowania, liście stewii oraz słodziki stewiolowe są dodatkiem żywieniowym o właściwościach słodzących. Cechą charakterystyczną jest utrzymywania się słodkiego smaku przez długi czas po spożycia. W przewodzie pokarmowym glikozydy stewiolowe nie są trawione, lecz ulegają rozkładowi do stewiolu przy udziale bakterii obecnych w jelicie grubym. Ponieważ glikozydy stewiolowe rozkładane są dopiero na poziomie jelita grubego, uwolniona z nich glukoza nie wchłania się i zostaje zużyta przez bakterie jelitowe. Dlatego stewia nie wnosi energii do organizmu człowieka i należy ją traktować jako bezkaloryczną substancję słodzącą. Glikozydy stewiolowe wykazują dużą stabilność podczas ogrzewania do temp. 200°C, stąd mogą być stosowane do napojów i żywności poddawanej obróbce termicznej. Spożycie glikozydów stewiolowych nie podnosi poziomu glukozy we krwi, a nawet powoduje jej obniżenie poprzez zwiększenie wrażliwości organizmu na insulinę. Zastąpienie wysokoenergetycznego cukru niskokaloryczną stewią jest czynnikiem profilaktycznym nadwagi i otyłości i może być pomocne w redukcji masy ciała.

Skład: 100% liść stewii

Kraj pochodzenia: Indie